วัดคลองเปล  Khlong Plae Temple  空普拉寺

ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟังว่า ในอดีตบ้านคลองเปล (น้ำผุด) เป็นหมู่บ้านเก่าแก่ สมัยก่อนเป็นสถานที่เลี้ยงช้าง วัว และควายอยู่บริเวณเชิงเขา เมื่อผู้คนพบว่าบริเวณนี้ เป็นพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์  จึงได้เข้ามาตั้งบ้านเรือน และทำมาหากิน สามารถทำการเพาะปลูก ได้ดี เพราะมีลำคลองขนาดเล็ก ๆ ไหลผ่าน   

เมื่อมีประชาชนเข้าไปอาศัยอยู่ ชาวบ้านแถบนั้นจึงสังเกตว่า จะมีหญิงสาวคนหนึ่ง ไม่ทราบว่าเป็นลูกหลานบ้านใด รู้แต่ชื่อ "นางเลือดขาว" บางคนก็เรียก "นางผมหอม" เธออาศัยอยู่ถ้ำเชิงเขาบันไดนาง (ห่างจากวัดประมาณ 1 กิโลเมตร) ทุกเช้านางจะออกมาใส่บาตร ทางที่นางลงจากถ้ำมาใส่บาตร เรียกกันว่า "เขาบันไดนาง" ใส่บาตรเสร็จนางก็จะกลับขึ้นไปบนถ้ำ พอเที่ยงวันนางก็จะอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จ นางจะกลับมานั่งเล่นที่เปล บริเวณคลองใกล้หมู่บ้าน (ปัจจุบันเป็นสวนสาธารณะ) จึงเรียกคลองตรงนั้นว่า "คลองเปล" ครั้นอยู่มาภายหลังนางได้หายสาญสูญไปโดยไม่มีใครทราบ นางได้ทิ้งสมบัติมหาศาล ไว้ในที่แห่งนี้ จนบัดนี้ไม่มีใครที่พบเห็นและนำทรัพย์สมบัตินี้ไปได้ ส่วนคำว่า น้ำผุด มาจากบริเวณที่ตั้งวัด มีน้ำผุดขึ้นมาจากดินตลอดทั้งปี  

สารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ พ.ศ. 2539 เล่ม 3 ได้สรุปตำนานนางเลือดขาวไว้ว่าเป็นตำนานทางประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่แพร่กระจายอยู่บริเวณท้องที่จังหวัดพัทลุง นครศรีธรรมราช สงขลา และตรัง ซึ่งได้รวมเอานิทานอธิบายสถานที่เข้าด้วยกัน จึงดูเป็นเรื่องเกินความจริงยากที่จะเชื่อถือเป็นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ได้ แต่อย่างไรก็ตาม ในสิ่งที่เป็นนิทานนั้นย่อมมีข้อเท็จจริงแอบแฝงอยู่ด้วยอย่างแน่นอน

ที่มา : www.hatyaifocus.com